Mijn leven als tienermoeder deel 13

Toen ik eenmaal thuis bij mijn ouders was voelde ik mij onrustig en alleen. Giovanni reageerde traag op mijn berichtjes en ook zijn telefoon stond na een paar uurtjes uit. Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weer terug.
Natuurlijk probeerde ik even te genieten bij mijn ouders thuis, en nam zoveel mogelijk rust. Ik weet nog wel dat ik een enorme verslaving had tijdens mijn zwangerschap. Ik was verslaafd aan… groene appels! Ik at er soms wel 5(!) op één dag.

Ik pakte de volgende dag wat extra spullen en kocht boodschappen zodat ik -wanneer ik thuis kwam- lekker kon koken voor Giovanni. Ik deed altijd erg mijn best om goed voor hem te zorgen.
Ik nam mijn vriendin Roos mee. Onderweg in de trein lachten we veel. We hadden het over de toekomstige baby en Roos vertelde dat ze enorm veel spullen voor de baby had gekocht. Aan Roos had ik veel steun die periode.

We stapten uit de trein en pakte de bus richting Ondiep. Nog 10 minuutjes en dan was ik weer thuis. Heerlijk, ik kon niet wachten! We reden de straat in.
Plotseling voelde ik een onaangename spanning opkomen. "Zou wat zijn Roos, als hij daar met een chick zou zitten." Ik lachte. Ik had Roos natuurlijk verteld van de smsjes en mijn wantrouwen. “Nee gek, zo dom is hij echt niet schat.” zei Roos met een lach op haar gezicht. Na een aantal minuten stapte we uit de bus. Ik lachte wel, maar het gespannen gevoel bleef. Normaal gesproken stond rond dit tijdstip de muziek op volumestandje 120, maar nu was het stil. Ik weet niet, ik kan het gevoel niet omschrijven, ik had gewoon een voorgevoel dat er iets niet in de haak was daar binnen.


Volgende keer: ben jij benieuwd wat ik binnen aantrof? Lees dan de volgende keer verder!