De bevalling



Lange bevallingen, korte, heftige, makkelijke, pijnlijke, elke vrouw heeft een andere bevalling. Ze zeggen dat over het algemeen de jonge vrouw het 'makkelijkst' bevalt. Hier heb ik niet veel van gemerkt. Wel mocht ik thuis bevallen. Mijn weëen begonnen om ongeveer 18:00 op 16 november 2008, maar werden pas echt heftig toen ik om 03:00 uur 's nachts wakker werd. Uiteindelijk is mijn dochtertje pas op 17 november 2008 om 17:07 uur op de wereld gekomen. Het enige wat ik na de geboorte van mijn dochter over de bevalling te zeggen had was: "Het was een hel, echt een hel."

Hoe heb jij jouw bevalling ervaren? Waren er veel complicaties of was het een makkie? Wanneer je nog niet bevallen bent, ben je natuurlijk ontzettend nieuwschierig en kijk je hoogstwaarschijnlijk erg op tegen de bevalling. Deel hieronder jouw ervaringen tijdens je bevalling of stel de vragen betreft alles wat te maken heeft met bevallen.

2 opmerkingen:

  1. Ik ben nu zwanger van ons 2de kindje en ik kijk echt heel erg uit na de komst van ons 2de wondertje. Ik had géén fijne eerste bevalling, maar ik verheug mezelf nu alweer op deze bevalling, het is toch iets unieks, iets moois en iets bijzonders! Kan niet wachten tot mijn zoontje (2,5jaar), zijn broertje of zusje op mama's borst ziet liggen!
    De bevalling was nogal erg moeizaam van start gegaan..
    31 oktober
    04.44u braken mijn vliezen (nog géén centimeter ontsluiting)
    05:30u begonnen mijn weeën (om de 10/8/6 minuten)
    06:45u begonnen mijn weeën (om de 7/4 minuten)
    07:20 begonnen mijn weeën (om de 6/5/4 minuten)
    10:36 begonnen mijn weeën (om de 4/3/2 minuten)
    17:00u 2 centimeter ontsluiting
    Vanaf 10:36 tot de nacht van 1 november 4.44u kreeg ik soms zelfs iedere minuut weeën.
    Dan stond ik weer onder de douche, dan zat ik weer op het randje van mijn bed. Ik ben zelfs heel laat savonds met Yalmard de 31ste Bodhi de hond gaan uitlaten..:marlinde: Lekker iedere stap een wee. :lollol:
    1 november
    Nou om 04.44u werden we eindelijk na het ziekenhuis gestuurd, met maar 3 centimeter ontsluiting... "zucht, al 24u aan het werk, en amper resultaat behaald.."
    05:05 Opweg naar het ziekenhuis
    Wat ene mist onderweg, we zien haast niets.. En weeën opvangen om de 2minuten in een auto is trouwens ook niets!! Pffff..
    05:25 Aangekomen in het ziekenhuis
    In de rolstoel naar boven toe, aanmelden blablabla.. Heel de gang door weeën, wat een speciale ervaring in een rolstoel.. :sortof:
    06:00 Eindelijk mijn kamer en helemaal ready, voor wat er nu weer komen gaat..
    06:15 gingen ze mijn infuus inbrengen, om me toch wee opwekkers te geven, nou dat was ook geen succes, ik werd zowat lekgeprikt, wel 5x verkeerd geprikt haha, maar ja dat kan je echt niets schelen hoor, als dat infuus er maar ingaat haha.. :lolonground:
    07:00 Eindelijk een beetje resultaat 5 centimeter ontsluiting!
    Ik viel onder de weeën gewoon inslaap soms, want ik was zo vermoeid, want die nacht ervoor had ik ookal slecht geslapen, want was ik niet lekker geweest, dus al bijna 2 nachten op!! :(()
    Door de wee opwekkers, die op ten duur zelfs op 90% werden gezet omdat ze geen resultaat gaven, kreeg ik soms wee op wee, wee op wee zonder tussen pauzes.. Dus echt volop weeën storm, nog erger dan dat ik ze thuis al had... Om 08:00 8 centimeter ontsluiting!!
    Wisseling van de artsen, was ookal 3x gebeurd, sinds ik daar lag... Daar word je ook niet vrolijk van, want je wil zo graag jezelf aan iemand vast kunnen houden.. Want je wil eigenlijk iemand volop kunnen vertrouwen..
    Op ten duur kwam er een mannelijke arts binnen, van te voren had ik gezegd, ik wil echt geen mannelijke arts, nou ik kon nu een gat in de lucht springen, het eerste wat ik vroeg of hij nu ajb de baby eruit ging halen haha.. Want het duurde zolang.. Haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het schijnt dat ik nog heel gezellig en komische ben geweest heel de nacht en dat alle artsen me heel vriendelijk en meegaand vonden, ik kan het me echt niet meer herrineren.. :chinrub:
    Nou, ik jump maar gewoon na 10:00u toe, want die andere 2uur, zijn alleen maar weeën, weeën en persweeën opvangen... Want ik moest 10centimeter echt hebben, voor ik mocht beginnen!!
    Yeaaah!! 10:30, het verlossende woord! Als je nu een wee heb, mag je keihard mee persen!!! (SHIT! Na 30uur puffen, hoe gaat dat persen ook alweer???? :shrug: :shrug: )
    8-o Gelukkig wist de arts, nog wel hoe het moest dus, vertelde hij het me even haha.. Ik schoot daar ook gewoon nog om in de lach ook, hoe gezellig en grappig kan 31uur zijn.. :eyes: :-ppp
    Nou na 1x persen zagen ze al het hoofdje!! :baby: Nou dat ging super riep iedereen nog vrolijk, tot dat de volgende wee kwam en ik weer volop persen, en het hoofdje weer terug zakte.. Nou de navelstreng, kregen we al te horen, ach dat hebben zoveel baby's als ze geboren worden... Alleen die kleine van ons kwam geen centimeter verder...
    Zijn hartslag ging, 100, 90, 80, 70, 60.....
    Het werd nu wel heel erg gestrest allemaal, ik voelde zelfs van onder, de dokter trillen!!! (ik weet nog dat ik vroeg, trilt u nou zo of ik? En dat hij zei nee ik)
    Ik keek dat moment meteen op naar Yalmard en zag meteen aan zijn gezicht dat er iets niet goed ging of echt goed mis was!
    Ja, hoor!! Mijn weeën allemaal weg en de baby was er niet eens uit en hij kwam er ook maar niet uit, volop persen zonder weeën.. Want niemand begreep even wat er gebeurde en waarom hij er niet uit kwam.. (dit gebeurde allemaal in 18minuten tijd, kijk IETS doe ik wel snel dus, het persen!)
    De navelstreng zat uiteindelijk 2x om zijn hoofdje, zijn schouder zat vast in me bekken en de arts, was zo geweldig, om gewoon met zijn hand (gezellig verhaal) geheel naar binnen te gaan en de kleine te halen.. (Zeer pijnlijk kan ik zeggen )
    Maar het was niet genoeg, we hoorden ondertussen.. NOODKNOP, NOODKNOP, en het hartslagje stond nog maar op 20 of 10 ofz..
    Ik riep zelfs tussendoor, knip me dan open, knip doe wat... (hoe gek kan je zijn, maar je wil zo graag je kindje, wat het ook kost of wat er ook moet gebeuren, al knippen ze je van top tot teen open!)
    Nou uiteindelijk is het de arts dus nog op tijd allemaal gelukt en is ons lieve en mooie knulletje helemaal gezond en er goed vanaf
    gekomen en ik natuurlijk ook.. (dat is toch ook wel fijn) Hoewel ik wel rondom gehecht ben... Lekker fraai! Maaaaar dat is het allemaal meer dan waard geweest... :flower: Mijn placenta schoot er gelijk mee uit, normaal krijg je nog 1 wee hahaha..
    Nou zo zie je maar, ondanks alles ben ik nog steeds optimistische en kijk ik nog steeds goed terug, hoewel ik wel veel heb meegemaakt in 31u en ik soms toch nog wel terug denk, aan die 18minuten op het einde... En als ik dan naar mijn wondertje kijk ben ik zo ongelovelijk trots en blij!
    Liefs,
    Priscilla

    BeantwoordenVerwijderen