Neem een kijkje en lees mee @ my daily life 2

Vervolg: positieve energie, alleen daar kom ik verder mee...
















Ik fietste zo hard als ik kon. Ik moest binnen 10 minuten in de stad zijn, terwijl ik hier normaal gesproken 30 minuten over doe. Ik had netjes geprobeerd te bellen dat ik iets later zou komen, maar kreeg geen gehoor. Het zweet stond op mijn rug en even dacht ik dat ik vloog door de snelheid die ik maakte. Na 20 razendsnelle minuten kwam ik aan bij de gemeente, 10 minuten te laat. De vrouw waar ik een gesprek mee had zag me aankomen. Midden in de ruimte sprak ze me aan. En niet zachtjes, maar alle mensen konden meegenieten. “Waarom ben jij zo laat? En waarom heb jij niet gebeld?” Ik legde haar uit dat ik wel gebeld had, maar er niet werd opgenomen. “Dan bel je toch één van de andere nummers?”
Meende ze nou echt dat ik in plaats van hard door te fietsen om te voorkomen dat ik nóg later zou komen, langs de weg moest gaan staan in die vreselijk harde wind om andere nummers te bellen, terwijl zij niet opnamen? Daarbij had ik netjes de voicemail ingesproken en ben ik ook maar een mens die door omstandigheden een keer te laat kan komen. Door de manier waarop ze me aansprak en de nare sfeer die ik zoals altijd voelde in het gebouw, begon ik te huilen. Ik moest denken aan mijn trotse dochter voor de klas, en begon daardoor nog meer te snotteren. Ik kreeg een tissue en een glaasje water in mijn hand geduwd en direct ging ze over naar de orde van de dag: mijn sollicitaties. Begrijp me niet verkeerd, het werk wat ze doen is goed. Maar de manier waarop sommigen het doen, daar heb ik moeite mee. Ik ben namelijk iemand die wel wil werken, en wel  een goeie baan wil hebben, en daar doe ik mijn best voor elke dag weer. Het zou me goed doen om een keer te horen te krijgen dat het goed is wat ik doe, op een positieve manier, in plaats van op mijn vingers getikt te worden. Wanneer je aangeeft dat je vindt dat je op een onprettige manier behandelt wordt, krijg je te horen: “Ja meid, wij zijn hier om je te coachen, daar doen we het voor.” Noemen we dat tegenwoordig ‘coachen’? Ik dacht dat coachen betekende dat je iemand aanmoedigt en complimenteert als iets goed gaat, en wanneer iets een keer wat minder gaat, die gene daar op een vriendelijke manier op wordt gewezen?

Ondanks de negativiteit die ik regelmatig tegenkom doe ik mijn best, en blijf ik door bikkelen tot ik eindelijk mijn baan heb gevonden. Ik probeer me niet teveel aan te trekken van de negatieve mensen om mij heen. Positieve energie kan ik alleen uit mijzelf en mijn dochter halen. En ik weet zeker: er komt een dag dat ik aan het werk ben bij een leuk kantoor, waar het bruist van de mensen met positieve energie!

Love,

Lotte