Mijn leven als tienermoeder deel 1

 

#1. Zij veranderde mijn leven

Ik pakte mijn spullen in en keek op de klok. Ik had nog 10 minuten en dan moest ik richting mijn werk. Ik was net 17 geworden en werkte als huishoudelijke hulp bij oude mensen thuis.

"Goedemorgen, Joor." zei ik tegen mijn broertje die achter de computer zat. Op het moment dat ik dat zei voelde ik een vlaag van misselijkheid opkomen. Ik rende naar de wc en kotste alles onder. Mijn broertje keek bezorgd om de hoek. Ik belde mijn werk en zei dat ik niet kon komen werken, omdat ik mij niet lekker voelde.

Het was kwart voor 6 's avonds en mijn moeder kwam thuis. Ik vertelde wat er gebeurd was. Mijn moeder zei dat ik voor de zekerheid een zwangerschapstest moest halen. Ik had niet het idee dat dit nodig was, maar toch sprong ik op mijn fiets. De kans was aanwezig -hoe naïef ik die tijd ook was- dat ik zwanger was. Ik kwam 5 minuten voor sluitingstijd aan bij de drogist en kocht een test.

Toen ik thuis kwam liep ik naar de toilet op de eerste verdieping en draaide de deur op slot. Ik las op het etiket dat ik een aantal minuten moest wachten. Wanneer ik een kruis zou zien, zou ik zwanger zijn. Ik kneep mijn ogen dicht en met trillende handen keek ik na een aantal minuten voorzichtig op de test. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het leek wel of ik een vaag kruisje zag! Ik liep met grote, harde passen de trap af. Mijn moeder keek me vanuit de keuken al aan en we vlogen elkaar in de armen. Ik kon het niet geloven. Al snel was dat kleine beetje gevoel van het besef dat ik zwanger was, totaal verdwenen. "Het is niet waar mama, dat streepje is zo vaag." Mijn moeder huilde. "Je bent zwanger Lot, overduidelijk." Mijn moeder was overtuigd. Op dat moment kwam ook mijn vader thuis van zijn werk. Mijn moeder vertelde wat er aan de hand was. Hij knuffelde mij en ik zag dat hij huilde. Ik schrok ervan, want mijn vader heb ik niet vaak zien huilen in mijn leven. "Wij staan achter je Lot, altijd."

Na een halfuur besloot ik mijn vriend te bellen. Het enige wat ik tegen hem zei was dat het belangrijk was en dat hij zo snel mogelijk moest komen. Hij moest vanuit Utrecht komen en stond binnen een uur op de stoep. Ik voelde me enorm en leefde in een roes. Mijn vriend kwam binnen vanuit de achtertuinen en ik bleef verstijfd zitten. "Vertel het hem maar, Lot." zei mijn moeder. Ik nam hem mee naar buiten. Ik trilde en knuffelde hem. Ik zei snikkend in zijn oor dat ik zwanger was. Hij leek niet erg te schrikken. "Ik sta achter je, wat je keuze ook is.. abortus of houden."

Die nacht heb ik amper geslapen. Ik heb de hele nacht het nummer van Craig David “Rendevouz”geluistert. Het gaf me een rustgevend gevoel. De volgende dag gingen mijn moeder, vriend en ik vroeg naar de verloskundige in Nijkerk. Ik was zo overdondert dat ik nog maar nauwelijks kon geloven dat ik zwanger was. "Ik ben niet zwanger mam, echt niet. Dat streepje moet een duidelijk streepje zijn, anders kan je niet zwanger zijn." Doordat ik er zo van overtuigd leek te zijn, begon zelfs mijn moeder te twijfelen. "We zien het straks wel."

Toen we aangekomen waren bij de verloskundige werden we geholpen door Joke, een hele lieve, jonge vrouw. Ik moest een aantal vragen beantwoorden en na een halfuur besloot ze voor de zekerheid even een echo te maken. Ook zij was er niet zeker van of ik wel zwanger zou zijn. Ik ging liggen en kreeg een koude gel op mijn buik. Nog steeds leefde ik in een roes. Met een wazig hoofd keek ik naar het beeldscherm. Joke pakte de echo en zette het apparaat op mijn buik. Tot mijn grote schrik zag ik een piep klein mensje druk rondzwemmen in mijn buik! Ik draaide mijn hoofd direct weg en begon hard te huilen. "Je bent al 3 maanden!" de verloskundige leek zelf ook erg geschrokken. Mijn vriend was zo geschrokken dat mijn moeder hem vast moest houden. Vanaf dat moment was alles realiteit geworden. Mijn chaotische leven vol drank, op straat hangen en mijn toekomst volledig ruïneren was in 1 klap omgeslagen. Ik zou moeder worden.

Ik kreeg het beeld van het kleine wezentje niet uit mijn hoofd. Ik liet alles voor wat het was. Ik stopte dezelfde dag -ofwel dezelfde minuut- met roken, drinken, uitgaan, op straat hangen, stelen en spijbelen en ik nam veel rust. Ik had veel verpest en fout gedaan in mijn leven, maar dit kleine wezentje, daar wilde ik voor de volle 100% vechten. Het was een heel intens gevoel, alsof ik eindelijk een doel in mijn leven had. Mijn zwangerschap verliep goed. Ik was wel erg vermoeid en had last van misselijkheid en duizeligheid. Alle gekke dingen die ik hiervoor deed, waren voorbij. En het voelde goed. Goed om een doel te hebben in mijn leven. Ik stond er zelf van versteld hoe verantwoordelijk ik op 17 jarige leeftijd was geworden.

Vervolg: Zie morgen