Mijn leven als tienermoeder deel 2

Vervolg #1.2. Zij veranderde mijn leven.

Mijn vriend steunde mij door dik en dun. Hij was erg blij dat ik had besloten om ons kindje te houden, we zouden er samen voor vechten en voor het kindje zorgen. Elke keer wanneer we naar de verloskundige moesten voor een controle, ging hij mee. Het deed mij goed om zo close te worden met Giovanni, zwanger zijn is heel speciaal en vooral als je dit mag delen met de gene waar je zoveel van houdt. Ik was ondertussen druk bezig met gezond leven, rust nemen, en voorbereidingen treffen voor mijn toekomstige kindje. Dag en nacht hield het me bezig. Ik las boeken, keek programma's over baby's, kocht veel spulletjes en lette op alles wat ik at. Zo vertikte ik het bijvoorbeeld om een stukje vlees met mijn blote handen te pakken, en ongezond eten vermeed ik. Het was de bedoeling dat de baby geboren zou worden bij mij en mijn ouders thuis in Amersfoort. Mijn vriend en ik hadden nog geen woonruimte gevonden. Het gaf me ergens ook wel een ontspannen gevoel dat ik nog bij mijn ouders woonde. Niet lang daarna belde mijn vriend om te zeggen dat hij een kamer in Utrecht had gekregen. Ik was ontzettend verrast en kreeg er de kriebels van. Ik wou hem het liefst de hele dag om mij heen, dus besloten we daar een aantal maandjes samen te gaan wonen nadat ik op vakantie was geweest.

Ik zag er erg tegen op om met mijn dikke buik op vakantie te gaan, zonder mijn vriend. Toen ik in de auto stapte had ik een benauwd gevoel, waar het precies vandaan kwam wist ik niet. We zouden 2 weken gaan kamperen in Tossa de Mar, in Spanje. Mijn oudste broertje Joris had een vriend meegenomen, en ook mijn jongste broertje Mats ging mee. Het was een bijzondere ervaring om als jonge meid, zwanger, op vakantie te gaan. Mijn buik was inmiddels best wel groot en mensen konden zien dat ik zwanger was. Ik had veel moeite met de starende, soms afkeurende blikken. Sommige mensen keken me aan alsof ik het grootste misschepsel op aarde was! Aan het begin had ik hier weleens moeite mee en dan deed ik mijn dikke jas om het te verbergen. Naar mate de weken verstreken, voelde ik mij krachtiger worden en leerde ik omgaan met de afkeurende blikken. De rest van mijn familie had over het algemeen goed gereageerd op mijn zwangerschap, alleen ik merkte toch dat ze anders met mij omgingen dan voorheen. Ik had hier erg veel moeite mee. Ik was dan wel zwanger en zou een kindje krijgen, maar ik was nog steeds de oude, humorvolle Lotte.
 
Toen ik eenmaal in Spanje was aangekomen, voelde ik mij heerlijk ontspannen. De zon, de mensen, lekker in de buitenlucht. Dit had ik nodig en hiervan werd ik intens gelukkig. De eerste paar dagen had ik niet meer gedaan dan genieten. Ik weet nog dat ik -toen al- extreem bezorgd was om mijn kindje. Ik dwong mijzelf om niet teveel te lopen, wanneer ik de baby voelde schoppen ging ik heel stil zitten, en wanneer ik op het strand even wilde zonnen legde ik een handdoek over mijn buik tegen de zonnestralen, bang dat mijn baby pijn aan zijn oogjes zou krijgen.
's nachts sliep ik alleen in een tentje. Mijn telefoon had ik altijd bij me, voor het geval mijn vriend mij zou bellen. Hij liet vaak wat van zich horen. Hij miste mij enorm, en dacht de hele dag aan mij en de baby. Het gaf me een geruststellend gevoel, we zaten toch ver van elkaar en we wisten nog niet zolang dat we een kindje zouden krijgen. Door de berichtjes die hij mij stuurde, voelde ik me op mijn gemak.

Diezelfde nacht veranderde alles. Ik werd 's nachts wakker door de sms-toon van mijn telefoon. Ik keek met een half oog naar het tijdstip: 05:00 uur. Ik was benieuwd wie mij zo laat nog een sms stuurde. Ik opende hem;

Haha, nog even schatje. Ik zie je over een uurtje. Kus.

Afzender: Giovanni <3.....




Vervolg: Morgen.