Vervolg 2.2. Dit was nog maar het begin
Ik stapte uit de trein. Ik
trok mijn truitje, die ondertussen tot boven mijn navel was gekropen door die
enorme pens, naar beneden. Mijn buikje was de eerste paar maanden van mijn
zwangerschap nauwelijks zichtbaar, maar nu kon niemand hem meer uit de weg
gaan. Het doet me plots denken aan mijn tweede echo. Er was gewoonweg
nauwelijks te zien dat ik een babytje van toen ruim 3 en een halve maand in
mijn minuscule buikje verstopte. Ik moet de foto echt even met jullie delen…
Ik zag Giovanni en zijn vriend al staan. Hij zwaaide en keek vol bewondering
naar mijn dikke buik. Ó wat was ik blij om hem te zien! Hij kuste me en zei dat
hij me gemist had.
Ik was erg benieuwd naar zijn nieuwe huisje. We reden met de bus naar Ondiep, Utrecht.
Ik voelde me eigenlijk gelijk thuis. Het was een oude woning met 3
verdiepingen. Op de eerste verdieping was een gezamenlijke grote woonkamer
aaneensluitend met een kleine keuken en balkon. Helaas was het balkon niet te
betreden, door een ware vuilnisbelt die zich in de loop der jaren op het
balkonnetje van 2 bij 3 had ontwikkeld. De enorme zwerm strontvliegen die
erboven hingen, zagen er ook niet erg smakelijk uit. Boven waren 2 kamers. Eén
kamer was van Giovanni, en de andere van een andere onbekende jongen. Deze arme
knul heeft een hoop moeten doorstaan in de periode dat zijn huisgenoot Giovanni
er woonde. Ik moet wel toegeven dat het een echte studentenwoning was, het was
vies en het rook er muf. Giovanni was gelukkig niet vies van een beetje
schoonmaken, dus dat scheelde een hoop. Ik was aangenaam verrast toen ik
Giovanni's kamer binnen liep. Overal stonden foto's van mij en van ons samen en
op de muur had hij een enorme tekening gemaakt. En niet zomaar een tekening,
hij was echt prachtig. Giovanni had een talent voor tekenen. Een grappig
poppetje met hartjes eromheen en in zijn hand een ketting met een kruisje
eraan. Naast het poppetje stond een wolkje met onze letters en de datum wanneer
wij een relatie kregen. 2 maart 2007.
Vervolg: zie vrijdag. Morgen weer een stuk van het interview met mijn vriendin Vivian.
Een mooie foto en een geweldig stukje!
BeantwoordenVerwijderen