#2.3. Dit was nog maar het begin
De eerste paar dagen waren heerlijk. Giovanni werkte niet dus ik had hem 24 uur
per dag om me heen. Ik genoot overal van. Samen boodschapjes doen, koken, samen
film kijken.
In de tussentijd waren er al een aantal vriendinnen langs geweest
om mijn nieuwe stekkie te bekijken. Volgens mij waren ze best wel geschrokken,
wat ook wel logisch was natuurlijk. Ik bleef maar zeggen dat ik leefde in
Giovanni’s kleine kamertje, en verder nergens kwam. Dit moest ook wel, want de
rest van het huis was geen fijne plek voor een zwanger meisje. Rox, een meisje
die ik had leren kennen via Giovanni, kwam geregeld langs. Giovanni noemde haar
zijn “grote zus”. Een echte Surinaamse chick waar ik ontzettend mee kon lachen.
Ze woonde in de buurt, dus voor haar was het veel makkelijker om te komen dan
voor mijn vriendinnen uit Amersfoort. Wanneer Giovanni weg was gingen we vaak
samen boodschapjes doen of een film kijken.
Giovanni en ik lachten ontzettend
veel samen. We stoeiden net zo lang tot ik haast geen adem meer kreeg van het
lachen, en als dikkertje-dap uitgeput op bed neerviel. En we konden ook heel
erg goed praten. Giovanni was heel open en oprecht, en vertelde als hij weg
ging uitgebreid met wie hij was en wat hij ging doen. De gedachten over het
voorval in Spanje droeg ik nog steeds bij me in mijn rugzak. Maar om verder te
kunnen, moest ik het hem vergeven. Dit probeerde ik, al was ik nog steeds
verdrietig. Vergeven, maar niet vergeten.
Hicham, de beste vriend van Giovanni, kwam ook geregeld op bezoek. Ik genoot er
echt van als hij er was. Hij was altijd ontzettend vrolijk en bij elke poep en
scheet moest ik om hem lachen. Giovanni en hij noemden elkaar ‘knabbel en
babbel.’ Ze deden altijd erg geheimzinnig over de achterliggende gedachten
hiervan, achteraf kan ik deze wel invullen. Mijn lichaam was inmiddels aardig
aan het veranderen. Zo had ik bijvoorbeeld paarse striae op mijn borsten
gekregen. Ik weet nog dat ik de woonkamer binnen liep, in mijn tijger topje dat
inmiddels een bikini topje was geworden, en Hicham ongegeneerd door de kamer riep:
“Sjezus! wat heb jij op je tieten zitten, joh?!” Ik schraapte mijn keel eens
flink en probeerde hem op volwassen toon uit te leggen dat dit door de
zwangerschap kwam en de melkproductie die flink zijn werk aan het doen was, en
dat mijn borsten daardoor uitrekten en daar dus weer de striae door was
ontstaan. Zo naïef als hij was zei hij:
“What the fock, wat lelijk zeg, als mijn
chick dat ook krijgt later knap ik vet op haar af gek!”
Oké, die lieve Hicham had
duidelijk nog erg veel te leren als zijn aankomende vriendinnetje straks ook
zwanger zou worden.
Vervolg: zie maandag
Ik ben erg blij met je blog en herken veel.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel en blijf schrijven!
R.
Beste R,
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij om dat te horen! Ik zal zeker blijven schrijven.
Groetjes,
Lotte
Nadat mijn vriend van een jaar het met me had uitgemaakt, kon ik nauwelijks praten zonder te huilen. Ik voelde me verblind en wist niet wat ik moest doen. Ik wist niet of ik hem terug kon krijgen en de angst was ondraaglijk. Ik zocht het internet af en na het lezen van talloze artikelen en websites over spreuken, kwam ik Heer Zakuza nummer + 1 (740) 573-9483 tegen. Ik wilde onze relatie terug en daarom wilde ik ervoor zorgen dat ik alle mogelijke begeleiding en middelen had om dat te doen. Heer Zakuza verzekerde me dat mijn vriend bij me terug zou komen. Dus ik volgde de instructies en plannen die Heer Zakuza voor me had opgesteld en binnen 48 uur waren we weer bij elkaar en we zijn zo verliefd! Ik weet dat het niet altijd zo snel gebeurt, maar Heer Zakuza zei dat hij spreuken effectief zijn en dat deed het ook! Ik ben zo dankbaar en ik kan zeggen dat als je het uitgemaakt hebt en die persoon terug wilt krijgen, Heer Zakuza de beste is! Ik zal nooit vergeten hoeveel hij me heeft geholpen! E-mail hem nu via: lordzakuza7@gmail.com
BeantwoordenVerwijderen